Slachtoffers
aanslagen 2016

Slechts enkele seconden waren ze van elkaar gescheiden, het vierkoppige Belgisch-Peruaanse gezin uit Tubeke dat op weg was naar familie in het buitenland. “Adelma was het luchthavengebouw binnengewandeld, om al eens te kijken waar ze exact moesten zijn om de vlucht naar New York te halen”, vertelde haar broer Fernando. “Haar dochtertjes Alondra (4) en Maureen (4) - een tweeling - waren net buiten de inkomhal aan het spelen en hun papa hield een oogje in het zeil. Eén van de kinderen rende even te ver weg en Christophe ging haar achterna.” Net op dát moment was er de eerste ontploffing. Adelma overleefde het niet. Haar man en de twee dochtertjes werden weggeslingerd door het rondslingerende puin. Een van de kinderen raakte gewond.

Broer en zus Alexander en Sascha Pinczowski stonden aan de balie van Delta Air Lines op Zaventem aan te schuiven toen de bommen afgingen. Ze hingen op dat moment net aan de lijn met hun moeder Marjan. “Plots hoorden we een luide knal. En dan niks meer.”

Broer en zus hadden de Nederlandse nationaliteit, woonden allebei in Lanaken, maar hadden plannen om naar New York te verhuizen. Alexander zou in Manhattan zijn verloofde ontmoeten. Samen zouden ze daarna een huwelijk bijwonen in North Carolina. Zijn zus Sascha vloog ook naar New York om er een weekend bij vrienden door te brengen. “Alexander was een briljante jongeman en uitzonderlijk slim”, zei de voormalige ambassadeur in Denemarken Jim McCain over zijn toekomstige schoonzoon. Ook de toenmalige burgemeester van New York eerde Sascha en Alexander. “Ze waren deel 'van ons'”, zei De Blasio.

Midden in de nacht was Fabienne Vansteenkiste dinsdag om 2.30 uur in Zaventem begonnen aan haar vroege shift als check-inbediende voor Aviapartner. Stipt en toegewijd zoals ze dat altijd deed. Haar shift zat er om 8 uur net op toen de bommen afgingen in de vertrekhal. Ze was afkomstig uit de streek van Namen.

“Zij was mijn leven en mijn kader. Ik zag haar doodgraag en had haar ook echt nodig”, vertelde Eddy Van Calster, de man van Fabienne. Hij richtte samen met haar broer Philippe V-Europe op, een vereniging die de belangen van terreurslachtoffers verdedigt. En hij bracht met zijn band ook een lied uit waarvan de opbrengst naar de slachtoffers ging: “In het lied ga ik op zoek naar haar, probeer ik haar te bereiken.”

Het moest een late huwelijksreis worden. Iets meer dan één jaar na hun huwelijk maakten Jennifer Scintu - Italiaanse van oorsprong - en haar echtgenoot Lars Waetzmann zich klaar voor een trip naar New York. Daar zou het koppel uit Aken hun huwelijksverjaardag vieren. Die dramatische dinsdagochtend stonden ze samen aan te schuiven aan de incheckbalie van American Airlines. Lars Waetzmann (30) werd zwaargewond overgebracht naar het ziekenhuis. “Wat onze huwelijksreis moest worden, werd pure horror”, verklaarde hij over die dag. “Ik heb me vaak afgevraagd: wat als? Wat als we tien minuten later vertrokken waren? Wat als we wat trager gereden hadden?”

“Maak je geen zorgen. Ik ben goed aangekomen, pa.” Het waren de laatste woorden aan de telefoon van de 21-jarige student Bart Migom uit Esen, een deelgemeente van Diksmuide. Hij zou net afreizen naar zijn vriendin in de Verenigde Staten toen de eerste bom afging in de luchthaven van Zaventem. Hij stond op nog geen meter van de bom. “De mensen van het Disaster Victim Identification (DVI) vertelden ons dat hij onmiddellijk gestorven is. Hij heeft geen pijn gevoeld. Dat brengt ons absoluut troost”, zegt vader Philip Migom. “En het feit dat wij tenminste afscheid konden nemen, vlak voor hij op reis vertrok.”

De werknemer van het Antwerpse bedrijf Wenger vertrok dinsdag naar de luchthaven van Zaventem. Van daaruit zou Nic Coopman naar München en Zürich reizen voor zijn werk. De man was verantwoordelijk voor machine-installaties in het buitenland. Hij moest eigenlijk pas woensdag vertrekken, maar reisde een dag vroeger af. Net op het moment dat hij extra bagage wilde inchecken, ontploften de bommen. Nic Coopman was gehuwd, en woonde in Deurne.

Elita Weah was onderweg naar een begrafenis van een familielid in de VS toen de terroristen op Zaventem toesloegen. Ze zou met Delta Airlines van Brussel naar Boston vliegen. Daar wilde ze zaterdag de begrafenis van haar stiefvader bijwonen.

Een uur voor haar dood telefoneerde ze nog met haar broer Randell. Die had haar gebeld om te horen hoe het met haar ging. Volgens Randell had ze toen al een angstig voorgevoel. “Ze was al op het vliegveld in Brussel toen ik haar sprak. Ze zou om acht uur inchecken en om tien uur vliegen. Ook die laatste keer dat ik haar sprak, was ze bang. Ze voelde dat er iets ergs ging gebeuren. Verschrikkelijk dat het waarheid is geworden.”

De jonge Chinese ondernemer Deng Jingquan - ook bekend als Frank Deng - was onderweg naar Ljubljana in Slovenië toen hij gedood werd door de bomaanslag op Zaventem.

Ook al was hij nog maar enkele jaren afgestudeerd in internationale handel, Deng Jingquan reisde veel en had in 2014 zijn eigen technologiebedrijf in Shenzhen opgestart. Eerder had hij al in Indonesië voor de Chinese firma “Comen Medical Instruments” gewerkt. Ex-collega’s herinneren hem in berichten op sociale media als erg opgewekt en bekwaam.

André Adam (79) sloot zijn diplomatieke carrière af als Belgisch VN-vertegenwoordiger in New York, maar kwam om het leven toen hij naar zijn geliefde Amerika wilde reizen. Dinsdagochtend wilde het koppel nog voor acht uur inchecken voor de vlucht richting Miami. Omdat hun dochter Isabelle, die meereisde, een halfuur te laat was, bleven André en Danielle wachten in de vertrekhal. Net op dat moment sloegen de zelfmoordterroristen toe. “We verliezen een liefdevolle vader en geliefde grootvader”, schreef Gigi - één van zijn dochters - in een reactie. “Hij is gestorven terwijl hij onze moeder probeerde te beschermen bij de aanslag.” Zijn vrouw Danielle belandde met zware verwondingen in het ziekenhuis.

Het koppel was in Zaventem - een plek die ze al zo vaak hadden bezocht - om de moeder van Stephanie af te zetten. Zij was een week lang in Brussel op bezoek gekomen. De vrouw bleef ongedeerd bij de aanslagen, maar het jonge koppel verloor het leven. Stephanie - oorspronkelijk uit Kentucky - werkte in Brussel voor snoepproducent Mars. Terwijl Justin - uit Gatlinburg in de staat Tennessee - een job had bij Clarcor, een bedrijf dat luchtfilters maakt. President Obama eerde de jonge man en vrouw in een boodschap: “Ze vertegenwoordigden alles wat goed was aan Amerika.”

De Zweedse Berit Viktorsson stond met haar koffers klaar om naar huis in Stockholm te vliegen op het moment van de aanslag. In de uren na de aanslag verspreidde haar schoonzoon, die in Brussel woont, via sociale media een opsporingsbericht. Uiteindelijk was het de Zweedse ambassadrice in Parijs die op Twitter de dood van haar landgenoot meldde.

Dakloos na een flinke tegenslag in zijn leven, woonde Rosario Valcke (56) al enkele weken in de luchthaven. Hij was net van plan zijn leven opnieuw op de rails te zetten en had die dinsdagochtend een sollicitatiegesprek gepland, toen de twee bommen in de vertrekhal van Zaventem afgingen. “Volgens de politie was Rosario op het moment van de aanslagen aan het ontbijten in een snackbar op enkele meters van waar de eerste bom ontplofte”, zus Graziella Valcke. Zijn vrienden organiseerden een succesvolle benefiet om de man een waardig afscheid te voorzien.

Gail Minglana Martinez was de vrouw van een Amerikaanse luchtmachtofficier en moeder van vier kinderen. Het gezin was op de luchthaven toen de bommen ontploften. Haar man Kato Martinez - die zelf missies in Afghanistan en Irak leidde - raakte zwaargewond en hun vier kinderen tussen 6 en 16 jaar oud kwamen in het ziekenhuis terecht met brandwonden. Gail overleefde de aanslag niet. “Ze was onbevreesd”, vertelde haar nicht Edwina, die zelf op Hawaii woont. “In onze familie was ze altijd de voortrekker die het beste wou voor iedereen. Wat me altijd zal bijblijven? Iets raars misschien, maar ze zei: ‘Hoe hectisch je leven ook is, zorg dat je altijd tijd maakt voor jezelf’.”

Een voormalig personeelslid van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken dat op verscheidene ambassades over de hele wereld gewerkt heeft, aan de zijde van zijn vrouw Virginia. Zijn dossier was top secret omdat zijn vrouw nu een hoge functie bij de NAVO bekleed. Ze werkte toen namelijk als hoofd van de administratie van de Amerikaanse ambassadeur voor de NAVO in Brussel, Douglas Lute.

Bruce stond in de rij voor de incheckbalie van Delta Airlines om terug te vliegen richting zijn geboortestad Saint Louis in Missouri. “Hij stond vlak bij één van die zelfmoordterroristen toen die zich liet ontploffen”, klinkt het bij ingewijden van de familie. “Hij heeft geen schijn van kans gehad.”

Elke dag trok de Franstalige ambtenaar Olivier Delespesse plichtbewust met de metro naar zijn werk. Nooit kwam Olivier te laat op zijn werk bij de Franse Gemeenschap. Toen hij dinsdagochtend niet kwam opdagen, werden zijn collega’s meteen ongerust. Op sociale media startten ze een zoekactie, maar zonder resultaat. Het was uiteindelijk zijn werkgever zelf die op Facebook liet weten dat Olivier het leven liet bij de aanslagen.

Loubna Lafquiri was een turnleerkracht in La Vertu, een erkende moslimschool in Schaarbeek. De Belgisch-Marokkaanse werkte er pas sinds september. Die dinsdag had de moeder van drie kinderen daar om 9.45 uur moeten staan, na de gebruikelijke rit met de metro. Ontelbare telefoontjes op haar gsm leverden niets op. Pas twee dagen na de aanslag kwam een einde aan de onwetendheid, toen haar lichaam geïdentificeerd kon worden. Er werd als eerbetoon een plein in Sint-Jans-Molenbeek naar haar genoemd.

David Dixon had nog niets gehoord over de aanslagen in Zaventem toen zijn tante Ann Dixon hem dinsdagochtend vanuit Engeland een sms’je stuurde om te vragen of hij “ok was”. Hij stuurde meteen een geruststellend antwoord, maar stapte daarna op de metro. Nog geen uur later zou hij sterven bij de aanslag in het station Maalbeek. “Ik heb België een hele tijd gewoon geháát”, getuigde zijn vrouw aan onze krant.

Rechtenstudent Leopold Hecht zat dinsdagochtend op de metro richting universiteit toen een zelfmoordterrorist zich opblies. Zijn familie zocht dinsdag urenlang naar hem. Pas ‘s avonds laat konden ze hem eindelijk traceren in het ziekenhuis, waar de 20-jarige student helaas nog diezelfde nacht overleed.

Leopold - de zoon van een Brusselse voorzitster van de raadkamer- was aan zijn tweede jaar rechten bezig aan de Brusselse universiteit Saint-Louis. “Onze zoon was een intellectueel. Hij was ervan overtuigd dat enkel woorden kunnen opboksen tegen het duister”, vertelde zijn moeder in de krant ‘La Libre’.

Patricia Rizzo voelde zich even thuis in België als in Italië. Ze had de dubbele nationaliteit en kwam oorspronkelijk uit het kleine Siciliaanse stadje Calascibetta. Volgens ‘The New York Times’ - die met vrienden sprak - vertegenwoordigde Patricia de typische kosmopolitische geest van veel Brusselaars. Ze navigeerde zonder enig probleem tussen talen en grenzen, en werd omschreven als heel opgewekt en onafhankelijk. Ze nam dagelijks de metro naar haar werk bij de Europese onderzoeksraad.

Aline Bastin (29) uit het Luikse Bitsingen, vlak op de grens met Riemst en Tongeren, was op weg naar haar werk. Ze was sinds een tijdje aan de slag als communicatiemanager van de Community of European Railway and Infrastructure Companies, een organisatie van Europese spoorwegondernemingen.

Haar gsm heeft dinsdag nog gewerkt na de aanslag in het metrostation, maar niemand kon haar bereiken. “In de late namiddag ging het direct over op voicemail”, vertelde haar mama. “Ik dacht eerst dat ze tussen het puin lag en hoopte dat de politie haar nog zou vinden.” Tevergeefs, drie dagen na de aanslagen kwam de bevestiging dat haar lichaam geïdentificeerd was.

Gilles Laurent, een geluidsingenieur uit Namen, werkte over de hele wereld mee aan films. Toen de bom ontplofte in het station Maalbeek, zat Laurent op de metro. Hij was onderweg naar het Centre Vidéo de Bruxelles waar hij de laatste hand ging leggen aan zijn eerste documentaire als regisseur. Hij laat - naast zijn vrouw Reiko Udo - ook twee dochters na: Suzu en Lili. Op het overlijdensbericht schrijven ze: “Je bent van ons weggerukt door dit vreselijke lot, maar je zal altijd aan onze zijde blijven.”

Vlak voor de aanslag op het station in Maalbeek stuurde Yves Cibuabua nog een sms’je naar zijn jongere broer. Het was het laatste dat de familie van hem hoorde. Oorspronkelijk afkomstig uit Congo studeerde Yves in Brussel. Hij was getrouwd en laat twee dochters van 5 en 3 jaar oud (Timea en Tiana) na. Op Instagram toonde hij zich een erg toegewijde en enthousiaste vader. Bij de laatste post schreef hij nog: “Mijn twee kleine engeltjes.”

Sabrina Fazal - een jonge moeder met een zoontje van één jaar oud - nam dinsdagochtend afscheid van haar zoontje en haar vriend, voetballer Jonathan Selemani, in het Waals-Brabantse Ottiginies. Ze was onderweg naar haar school, waar ze een opleiding verpleegkunde volgde. Ze had al een bus genomen, en moest nu nog een eind met de metro. Ze overleed bij de aanslag in Maalbeek. Haar vriend Jonathan Selemani (25) omschrijft haar in een interview met ‘The New York Times’ als “iemand die altijd glimlachte”. Het koppel was van plan snel te trouwen: “Dat was altijd haar grote droom.”

De Poolse Janina Panasewicz werd als één van de laatste slachtoffers uit de metro geïdentificeerd. Ze woonde al een tijdje in Brussel. Nadat ze als vermist werd opgegeven bij de terreuraanslag, deed de Poolse gemeenschap in ons land er alles aan om meer informatie te vinden. Pas een week later kwam de bevestiging van de Poolse overheid dat de 61-jarige vrouw overleden was.

Marie Lecaille was onderweg naar een cursus op het moment dat ze slachtoffer werd van de aanslag in Maalbeek. De Brusselse grootmoeder van twee tieners - 12 en 16 jaar oud - wordt omschreven als een “heel dynamische vrouw”. Ze was actief als vrijwilligster voor verschillende welzijnsorganisaties. Ze was oorspronkelijk afkomstig uit de streek rond het Waalse Couvin.

Na vier jaar in Brussel - waar hij werkte als software ontwikkelaar - maakte Raghavendran Ganeshan plannen om in mei terug te vertrekken naar India. Niet alleen om terug te keren naar zijn echtgenote, maar ook naar hun zoontje die hij sinds de geboorte nog maar twee keer had kunnen zien. In Brussel werkte hij voor de firma Infosys, een IT-consultancybedrijf. Het geld dat hij er verdiende had hij de voorbije jaren gespaard, om zo zijn jonge gezin in India een extra duwtje in de rug te kunnen geven. Raghavendran was dinsdag onderweg naar zijn werk toen hij gedood werd bij de aanslag op de metro.

Zijn familie schreef op sociale media dat ze hem herinneren als een hele kalme, vriendelijke man.

“Johanna was iemand die zichzelf de prachtige doelstelling had gesteld om mensen -vooral kinderen - te raken met de boodschap dat ze alles konden doen wat hun hart verlangde.” Zo omschreef Kurt Snoeckx - die een paar keer samenwerkte met de Zweedse illustratrice - Johanna Altegrim in een eerbetoon op Facebook. De jonge vrouw woonde in Brussel en kwam om bij de aanslag op het metrostation.

De illustratrice maakte erg kleurrijke, speelse en fantasievolle tekeningen. Haar werk werd onder andere in kinderboeken, magazines en affiches gebruikt. Haar vrienden en collega’s organiseerden een fondsenwerving om een boek te publiceren met al haar tekeningen.

De familie van de 27-jarige Lauriane Visart de Bocarme kreeg op de dag van de aanslagen om 10.30 uur telefoon van haar werkgever, de Franstalige socialistische mutualiteit. “Ze was niet aangekomen en haar collega’s waren ongerust”, vertelt haar papa Michel, die journalist is bij de RTBF. Daarop belde en sms’te haar familie Lauriane, maar een antwoord kwam er nooit.”

Pas drie dagen later kreeg de familie officieel het nieuws te horen dat zij één van de slachtoffers van de bomaanslag op de metro in Brussel is. Lauriane had nog maar vier jaar geleden haar rechtenstudies afgerond. Haar vader herinnert zich zijn dochter - in een interview met RTBF - als een integere, hardwerkende vrouw.

“Victime de barbarie”, staat te lezen op het overlijdensbericht van Mélanie Defize. De 29-jarige musicologe uit Nandrin werkte bij het onafhankelijke muzieklabel Cypres Records in Brussel. Op de dag van de aanslagen wilde ze de metro nemen. Ze was een vrouw die leefde voor muziek. Zo herinneren vrienden haar. “Ze had een heel lieve persoonlijkheid”, vertelde producer Camille De Rijck haar in een gesprek ‘The New York Times’. “Maar tegelijkertijd durfde ze de confrontatie aan te gaan met artiesten. En zo won ze hun respect.”

Dagelijks nam hij de metro naar zijn werk bij de overheidsdienst Mobiliteit en Vervoer. “Onze enige troost is dat we weten dat onze zoon dol was op zijn werk”, zei zijn vader Godfried. “Hij is dus gestorven op weg naar iets waar hij naar uitkeek.”

Johan Van Steen was adviseur-generaal bij de Federale Overheidsdienst Mobiliteit en Vervoer in Brussel. Afkomstig uit Opdorp woonde hij al een tijd met zijn partner in Beersel. Kinderen had het koppel niet. “Hij was gepassioneerd bezig met vele dingen, koken, fotografie, tuinieren”, zei zijn vader. “Zijn partner Kristin was zijn grote liefde.” Kristin bracht in 2018 een boek uit met haar gedichten en zijn foto’s.